Bo czy w karczmie, czy w domu
Czy to taniec, wesele,
Nie dał bruździć nikomu,
Wszędzie był sam na czele.

Bohater insurekcji kościuszkowskiej. Za zuchwałość wobec administracji dworskiej rządca wraz z ekonomem wsi Rzędowice wyznaczyli go jako tzw. rekruta dymowego po ogłoszeniu powstania. W bitwie pod Racławicami 4 kwietnia 1794 uczestniczył w dowodzonym przez T. Kościuszkę ataku kosynierów na trzydziałową baterię rosyjską. Za męstwo i odwagę okazaną w walce, jak również dla zachęcenia innych chłopów do udziału w powstaniu, mianowany przez T.Kościuszkę chorążym Grenadierów Krakowskich (w związku z nominacją zmienił nazwisko Bartos na panieńskie nazwisko matki - Głowacki), zwolniony został z poddaństwa i otrzymał w dziedziczne posiadanie zamieszkiwaną zagrodę. Zmarł w Kielcach z ran odniesionych 6 czerwca 1794 w bitwie pod Szczekocinami. W ciągu XIX w., w związku z budzącym się ruchem ludowym, urósł do symbolu chłopa - bojownika o niepodległość Polski.